19 juli t/m 10 augustus Wim Bors 'Niet te filmen'

Wim Bors (*1939 ’s-Gravenhage - †2010 St.Jacobiparochie), beeldend kunstenaar, aardde op de Bildtse klei.

‘En die verbondenheid werd alleen nog maar sterker toen ik me in 1975 vestigde op 't Bildt. De volksaard en de weidsheid van het landschap vormen een grote inspiratiebron voor mijn werk’, aldus Wim Bors in 2008. Deze expositie toont een tijdsbeeld van zeefdrukken die Bors maakte van 1977-1982 op 't Bildt; de mensen, het landschap en de bedrijvigheid. Bors werkte realistisch, zijn eigenzinnigheid en het Bildtse ‘aigene' vertalen zich in heldere composities en kleuren.

Opgeleid aan de Vrije Academie in Den Haag onder leiding van eerste Nederlandse videokunstpionier Livinus van der Bundt, maakte hij in het begin van zijn loopbaan vanaf de 60-er jaren vooral grafisch werk als lithografie en zeefdruk, maar ook werken met acryl en olieverf, die zijn toekomstvisie van de vernietigende mens op het landschap en insecten verbeeldden. Vanaf de jaren ’75 richt zijn autonome werk zich op zijn nieuwe leefwereld; het Bildt met zijn mensen, activiteiten en zijn liefde voor Frankrijk, waar hij zo graag vertoefde.

Vanaf 1985 ontstond voor het eerst werk waarin Franse chansons en teksten het uitgangspunt vormde. Hij maakte geïnspireerd door de chansons van de Franse poëet, componist, zanger en anarchist Leo Ferré twee bundels en door een historisch getinte ‘roadtrip’ op het dagboek ‘België’ van de Franse schrijver Victor Hugo maakte hij een film met zeefdrukken. Zijn liefde voor landschap en lucht op het Bildt en zijn favoriete plek aan de Franse kust ‘Côte d’Opale’ bleek onuitputtelijk.

Samen met zijn vrouw Lucie de Blécourt, edelsmid, richtte zij in 1996 ‘Atelier 11’ op, waarin hun activiteiten gebundeld werden en zij samen, ieder in eigen metier, thematisch werkten. Galerie Atelier 11 deed meer dan 10 jaar mee aan de Bildtse ‘Slikwerkroute’. Er volgden verschillende videowerken, diawerken, zeefdrukken, pasteltekeningen en publicaties waarbij taal steeds het uitgangspunt waren.

In 1995 was hij initiatiefnemer en organisator van het eerste internationale videofestival in Friesland, dat in het Leeuwarder Theater Romein van start ging en uitgroeide tot het Media Art Festival Friesland. Vanaf 2000 werkte zijn dochter Nadine mee aan het festival aan wie hij het in 2005 overdroeg. Het festival heet tegenwoordig LUNA en bestaat in 2025 30 jaar. Na 2000 richtte Bors zich vooral op fotografie.

Bors was een excentriek, warmbloedig, impulsief en bijzonder mens. ’Niet te filmen, man!’ riep Bors als hij weer iets had geflikt, wat anderen niet lukte. Velen maakten kennis met zijn scherpe tong, zijn impulsieve karakter, zijn onnavolgbare improvisatietalent, zijn schaterende en soms hikkende lach maar vooral zijn gouden hart, waarvan hij beslist geen moordkuil maakte. Hij had een onuitputtelijke gedrevenheid en liet zich door niets en niemand tegenhouden.’ aldus Huub Mous in 2010.

Naast zijn autonome werk was hij sociaal actief, onder andere door speeltoestellen op het schoolplein van de Openbare School in de Westhoek te ontwerpen, Bors gaf 25 jaar tekenen schilderles aan volwassenen in culturele centra in Harlingen en Franeker. Hij was thuis, en vrij, op het Bildt.